Verschillen

Als het gaat om het samenstellen van een TEAM vind ik dat je niet alleen moet kijken naar "Wie zijn goede spelers?". Ten eerste omdat dit oordeel subjectief is. Je hebt statistieken als hulpmiddel maar, welke cijfers vind je belangrijk? Ten tweede omdat een groep van 10 tot 12 goede spelers nog geen goed TEAM is!

Synergie is heel belangrijk om succes te behalen. Synergie houdt in dat de verzameling meer is dan de som der delen. Ofwel: het samenvoegen van eenheden moet leiden tot een sterk geheel. Waarbij de ketting zo sterk is als de zwakste schakel.

Dit impliceert dat je in de ploeg moet beschikken over verschillende soorten spelers. En, dat is juist! Niet alleen qua posities die ze kunnen bespelen (Je hebt net zo min iets aan 12 point-guards als aan 12 centers. Eigenlijk dient iedere positie dubbel bezet te zijn, en dan door spelers met een verschillende speelwijze. Schutter tegenover driver, aanvaller tegenover verdediger (Al zou ik dat verschil niet zo extreem willen zien!) maar vooral ook qua instelling! Je hebt zogenaamde werkers, waterdragers, knechten nodig. Mannen (of vrouwen) die het vuile werk opknappen. En mannen (of vrouwen) die soepel de meest geweldige acties laten zien, en makkelijk en veelvuldig punten maken.

Waar ik wel moeite mee heb is verschil in opvatting, in visie. De coach is verantwoordelijk. Hij heeft een bepaalde speelwijze voor ogen, en wil bepaalde normen en waarden hanteren. Spelers (of speelsters) die hij/zij selecteert moeten in dat plaatje passen. Die moeten meegaan in die lijn.

Als je weet dat bij DONAR de volgende spelers een doorlopend contract hebben (Dimeo van der Horst, Jessey Voorn, Jason Dourisseau, Thomas Koenis en Yannick van der Ark) dan zou ik daar een ervaren coach aan koppelen die TEAMplay belangrijk vindt, die van spelers geen bijzondere daden verwacht maar wel 100% inzet. Een coach die Nederlandse spelers, ook jonge spelers, net zo veel kansen en krediet geeft als buitenlandse spelers.

Als ik coach zou zijn van Celeritas under 20 (voor het nieuwe seizoen, waarin Celeritas gescheiden is van het rtc) dan zou ik in het TEAM graag beschikken over drie jonge meiden (Nienke Hofman, Martine Stoffelsma en Marloes Veenstra. Allen geboren in 1995?) die het afgelopen seizoen (2012/2013) speelden voor Olympia. Ik zou hen overigens niet willen afpakken van Olympia! Dubbele licentie?

Meiden die vrij ingetogen zijn en spelen. Althans, ze doen geen gekke dingen. Zijn vaardig maar je loopt met hun spel weinig risico omdat ze nauwelijks forceren, zelden op egoïstische acties te betrappen vallen. Ik zou als coach geen speler of speelster willen die egoïstisch speelt, wiens spel veel risico op turnovers of scores van de tegenpartij met zich meebrengt.

Ik ben ook iemand die als coach DEFENCE vele malen belangrijker vindt dan offense. Rebounding vind ik essentieel. Beide zaken zijn heel fundamenteel en vooral afhankelijk van je instelling. Natuurlijk valt het te trainen en is inzicht belangrijk maar het begint met hard willen werken. Aanvallen is veel meer afhankelijk van de vorm van de dag. Draait ook meer om talent en ervaring. Al mag je het echt wel vergeten dat je succesvol bent als je niet speelt met fanatisme.