Overschatting

GasTerra Flames / Donar moest gisteravond in Rotterdam spelen tegen het Rotterdamse basketball college. Enkele weken terug werd het in Groningen 73 – 68. Het had een voorbode kunnen (nee, moeten!) zijn voor de wedstrijd van gisteravond.
Ikzelf dacht dat Rogier Jansen gespaard werd voor de wedstrijd van a.s. zaterdag (uit tegen Leiden), maar hij is helaas gewoon nog geblesseerd. Heeft nog niet kunnen meetrainen deze week.

De spelers waren niet zo fanatiek als ik graag zou zien: er werd niet gedoken naar ‘losse ballen’, er was geen sprake van felle en krachtige ‘boxing-out’ wanneer Donar een verdedigende rebound moest pakken, het tempo van de rotatie en het rondspelen van de bal lag erg laag en tot slot: er was te veel angst om in vrijstaande positie een schot te nemen. Althans, zo zag ik het.
Fans hadden verwacht dat Donar met minstens 20 punten verschil zou gaan winnen. Ze roemden de wedstrijd tegen Aris Leeuwarden (24 november jl.) maar in die wedstrijd werd echt niet zo goed gespeeld. Zeker niet zo goed dat men zou mogen denken dat het eventuele lek gedicht is.

Zelf overschat ik nog iedere keer weer het niveau van het personeel achter de jurytafel en dat van de scheidsrechters. En ook gisteravond werd dat vertrouwen weer beschaamd. Kritiek van coach Hakim Salem dat de schotklok diverse keren uren stilstond, was verre van welkom. Er werd dus weer gedreigd met een T. Zo lekker autoritair ‘meneer’ de scheids. Thuis bij je vriendje zeker niks te vertellen? Op je werk word je door je cheffin zeker dagelijks gepest?

Kwartstanden:
1.      16 – 20
2.      32 – 33 (16 – 13)
3.      52 – 48 (20 – 15)
4.      73 – 77 (21 – 29)

Het begin van de wedstrijd was overduidelijk voor Rotterdam. Met nog 5:59 minuten te spelen in het 1^e kwart nam coach Salem een time-out. De stand toen 8 – 2 in het voordeel van de Rotterdammers. Mede dankzij een driepunter van Jessey Voorn en een score + benutte bonus vrije worp van Dimeo van der Horst kwam Groningen terug tot 10 – 8. De ‘aanwijzing’ van Salem “Harder passen!” hielp helaas nauwelijks. Na het 1^e kwart stond er een 16 – 100 stand op het scorebord maar die was toch echt niet juist.

Salem was, terecht ontevreden over het defensief rebounden van zijn spelers. In de rust hoorde ik hem tijdens de peptalk zeggen “Don’t worry about the offense!” Zo ja, dan bedoelde hij daar hopelijk mee dat spelers niet zo angstig moesten zijn. Er werd te weinig geschoten, er werd te veel afgespeeld (en dan ook nog naar spelers die in de dekking stonden), de basket werd maar mondjesmaat aangevallen. Op den duur wisselde Salem 4 spelers tegelijk.

Ook in de verdediging was er te veel twijfel. Zo stond Jason Dourisseau, door de omroeper Diorizo genoemd, op de 4 te verdedigen tegen Chip Jones. Deze Jones (Was hij jarig? Hij kreeg een cadeau voor de wedstrijd.) liep om twee andere verdedigers heen naar de driepuntslijn, Dourisseau ging niet met hem mee (bang om in de ‘bucket’ een gat te laten vallen?) en … Jones scoorde eenvoudig uit een inbounce pass.

Donar maakte veel turnovers, en de omschakeling van aanval naar verdediging was niet goed. Twee aanvallen achter elkaar (na een stand van 39 – 39) scoorde Rotterdam uit de fast-break: (41 – 39 en vervolgens 43 – 39). Er stond kort daarna zelfs een 46 – 39 tussenstand op het scorebord. De Rotterdammers speelden toen slimmer in de aanval. Ze wisten een 2 on 2 situatie om te zetten naar een 2 – 1 situatie (de 2^e verdediger van Donar liet zich in slaap sukkelen), de voorste aanvaller gaf een passje naar achteren en de inkomende aanvaller (trailer) scoorde eenvoudig uit een lay-up: 48 – 41.

In het laatste kwart vielen de scores van Jamal Boykin (hij werd Boykien genoemd) en ook Sergio de Randamie droeg scorend zijn stenen bij. We bleven geloven in de overwinning, en dat werd beloond, maar we speelden allerminst goed.